Όταν παίρνω στα χέρια μου ένα βιβλίο κάποιου δημιουργού, που γνωρίζω και εκτιμώ, σαφέστατα και είμαι θετικά διακείμενη.
Oφείλω  όμως να ομολογήσω πως όταν ξεκινώ μία τέτοια ανάγνωση, υποσυνείδητα γίνομαι και πολύ αυστηρή.
(περισσότερα…)

Οι πιο αγαπημένες ώρες ανάγνωσης είναι εκείνες, που μετακινούμαι με το τρένο.
Έχω πάντα στην τσάντα μου ένα βιβλίο, για να με συντροφεύει.
Κάπως έτσι κάνω ταξίδι μέσα στο ταξίδι (ινσέψιο φάση).
Υπάρχουν κάποια βιβλία, που απορροφούν τόσο πολύ το μυαλό ή την ψυχή ή και τα δύο, που με κάνουν να ξεχνάω το χώρο και τον τόπο που βρίσκομαι.
Το βιβλίο “Χάρτινος Κύκνος” της Κατερίνας Χλωροκώστα ήταν ένα από αυτά τα βιβλία.
Κάθε ιστορία δεν την έβλεπα απλά μπροστά στα μάτια μου, ένιωθα τις σελίδες μέσα μου.
Αρκετές από αυτές  έκοβαν την ψυχή μου στο ξεφύλλισμα, όπως η άκρη κόβει καμιά φορά τα δάχτυλα και τα κάνει να ματώσουν. (Πςςςς! Πώς το είπα αυτό; )
(περισσότερα…)