Πόσο υπέροχο, αλλά και πόσο περίεργο πράγμα είναι οι φιλίες.
Δυνατές σχέσεις που η ψυχή σου κουμπώνει σαν το ταιριαστό κομμάτι παζλ  στην ψυχή του άλλου, δυνατές σχέσεις που βασίζονται στο θαυμασμό για κάτι που δεν είμαστε και στην επιθμία να ομοιάσουμε ή ακόμη και λόγω της συνειδητοποίησης, ότι δεν πρόκειται ούτε στο ελάχιστο να γίνουμε ίδιοι  ποτέ.
Σχέσεις που έτσι ή αλλιώς μας συμπληρώνουν και σφυρηλατούν κομμάτια του εαυτού μας.
Είδατε που δεν μπορώ να το εκφράσω σωστά; Γι’αυτό το λέω περίεργο πράγμα.
Αλλά γιατί πρέπει να τα ψυχαναλύουμε όλα;
Οι φιλίες είναι ένα μαγνήτης.
Είναι αυτή η δύναμη ψυχικής και εγκεφαλικής έλξης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ανθρώπους και τους κάνει να νιώθουν όμορφα. Είπα να γράψω ευτυχία, αλλά υπάρχουν κι αυτές οι σαδομαζοχιστικές καταδυναστευτικές φιλίες που κάθε άλλο παρά ευτυχία σε κάνουν να αισθάνεσαι. Anyway!

Για τη φιλία μπορώ να σας μιλάω ώρες – μέρες – εβδομάδες – μήνες, αφού είναι ένας τομέας που με απασχολεί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και την πρώτη παιδική μωρουδιακή φίλη μου, φίλη καρδιάς μέχρι σήμερα.

Όπως αντιλαμβάνεστε, όταν πήρα στα χέρια μου το “Η υπέροχη φίλη μου” της Έλενας Φερράντε, το ξεζούμισα.

Λίγα λόγια για το ββλίο από το οπισφθόφυλλο

Ένα σύγχρονο αριστούργηµα από την πιο δηµοφιλή Ιταλίδα συγγραφέα της εποχής µας.
Η Υπέροχη Φίλη µου, το πρώτο βιβλίο της Τετραλογίας της Νάπολης, είναι η ιστορία της Έλενας και της Λίλα, µια ιστορία που ξεκινά τη δεκαετία του ’50 µε φόντο µια φτωχογειτονιά της Νάπολης.
Η συγγραφέας καταδύεται στην περίπλοκη φύση της φιλίας των δύο κοριτσιών που από έφηβες γίνονται γυναίκες, ακολουθώντας βήµα βήµα την εξέλιξη καθεµιάς ξεχωριστά, τον τρόπο που η µία επηρεάζει την άλλη, τα συναισθήµατα που ανά τις δεκαετίες τις βοηθούν να χτίσουν µια ουσιαστική, ακλόνητη σχέση. Με απαράµιλλο στιλ και αψεγάδιαστη, σχολαστική µατιά η Φερράντε σε µια καθηλωτική αφήγηση ξεδιπλώνει µέσα από την ιστορία µιας φιλίας την ιστορία µιας γειτονιάς, µιας πόλης κι εντέλει ενός έθνους που βιώνει κοσµοϊστορικές αλλαγές µε το πέρασµα των δεκαετιών.

Αν θέλετε να πάρετε μία γεύση από τις πρώτες 36 σελίδες της ιστορίας κλικ εδώ:

Η ατμόσφαιρα του βιβλίου μου θύμισε λίγο ταινίες της δεκαετίας του ’50 ακόμη και εκείνες τις ελληνικές όπως “Συνοικία το όνειρο”.
Η εικόνα μπορεί να είναι διαφορετική καθώς η ιστορία διαδραματίζεται στη Νάπολη, αλλά οι χαρακτήρες και οι συμπεριφορές θα μπορούσαν να θεωρηθούν παρόμοιες με ελληνικές γειτονιές εκείνης της εποχής. “Una Faccia, una razza” δεν λένε εξάλλλου;

Ο πυρήνας της ιστορίας είναι η σχέση των δύο κοριτσιών, της Έλενας και της Λίλας, η οποία εξελλίσσεται μέσα από την αφήγηση της Έλενας σε α’ πρόσωπο.
Είναι τόσο ανθρώπινο και τόσο ειλικρινές κείμενο, που σε κερδίζει με αυτή την εκφρασμένη αλήθεια του.
Δεν στρογγυλεύει σκέψεις ή δεν υπεκφεύγει των συναισθημάτων της.
Εκεί μπροστά σου ξετυλίγονται η αγάπη,η ζήλεια, ο θαυμασμός κι ένα σωρό άλλα αντικρουόμενα συναισθήματα, τα οποία  συνυπάρχουν και δεν είναι καθόλου απίθανο και αφύσικο να εμφανιστούν σε μία φιλία ετών (πολύ περισσότερο δε φιλία γυναικών που είμαστε και λίγο πιο πολύπλοκα πλάσματα).

Ενώ παρακολουθούμε την αφήγηση της Έλενας και τη δική της οπτική με το θαυμασμό για τον τολμηρό και ευθύ χαρακτήρα της Λίλας, έμμεσα ο αναγνώστης παρακαλουθεί και  το χαρακρήρα της Λίλας. Ένιωσα ότι η φίλη της Έλενας θαυμάζει και ζηλεύει αντίστροφα κι εκείνη χωρίς να το δείχνει. Την ζηλεύει για όλα αυτά που εκείνη δεν έχει, όπως το πρώτο και σημαντικότερο το ότι η Έλενα δεν στερήθηκε την εκπαίδευση και συνεχίζει να πηγαίνει σχολείο και μετά το Δημοτικό.
Όσο κι αν η Έλενα θαυμάζει τη Λίλα για το χαρακτήρα της, η Λίλα με τη σειρά της την ωθεί να προχωρήσει μπροστά. Η Λίλα αγαπάει τη φίλη της, αλλά δεν έχει μάθει να εκδηλώνει τα συναισθήματά της, ε…είναι και λίγο εγωίστρια και γι’αυτό δεν το δείχνει ανοιχτά στα πρώτα χρόνια (έχει κι ένα θέμα οικειότητας όπως κι εγώ με τις αγκαλιές φιλία κλπ, ξέρετε…).

Η Λίλα έχει ικανότητες που δεν καλλιεργεί, γιατί της το απαγορεύουν οι γονείς της και αυτό θα δημιουργήσει ένα τεράστιο απωθημένο. Έτσι πιστεύω, αλλά θα το διαπιστώσουμε στη συνέχεια αφού αυτό είναι το 1ο μέρος της “Τετραλογίας της Νάπολης”, όπου η ιστορία διακόπτεται όταν οι ηρωίδες είναι μόνο 16 ετών.
Το 1ο μέρος διακόπτεται σε ένα σημείο που σε κάνει να ανυπομονείς να κυκλοφορήσει το 2ο μέρος για να παρακολουθήσεις τη συνέχεια.
Ανυπομονώ για το 2ο season. Ε….το 2ο βιβλίο.
Η περιγραφική γραφή της Φερράντε δημιουργεί τις εικόνες της ιστορίας μπροστά σου και η ανάγνωση είναι λες και παρακολουθείς τηλεοπτική σειρά ή ταινία. Θα ήταν ωραία να μεταφερόταν στον κινηματογράφο ή σε τηλεοπτική σειρά. Να χαζεύουμε και τη Νάπολη της δεκαετίας του ’50 και τους χαρακτήρες εκείνης της εποχής.

Το βιβλίο “Η υπέροχη φίλη μου” της Έλενας Φερράντε (που είναι ψευδώνυμο και δεν γνωρίζουμε ποιο πρόσωπο είναι)  κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση της Δήμητρας Δότση. Είναι ένα βιβλίο μαγνήτης με ένα υπέροχο κείμενο.
Ανυπομονώ για  τη συνέχεια.

#booklover

 

βιβλίο Δήμητρα Δότση Εκδόσεις Πατάκη Έλενα Φερράντε Η Τετραλογία της Νάπολης Η υπέροχη φίλη μου φιλία