Ξεκίνησα να διαβάζω το “Σε είδα“ της Clare Mackintosh στη διαδρομή στο τρένο.
Το τέλειο περιβάλλον για να αρχίσω την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου.
Με συνεπήρε τόσο, ώστε όταν έφτασα στη σελίδα 24, σκιάχτηκα λίγο!
Ήταν λες και διάβαζα τη διήγηση κάποιου, που καθόταν κοντά μου στο βαγόνι:

“Σε είδα και ακόμη σε βλέπω.
Αλλά εσύ δεν με είδες. Είσαι απορροφημένη στο βιβλίο σου…”
Ε, ναι! Μια λοξή ματιά πάνω από τον ώμο μου, την έριξα!

Το 2ο βιβλίο της Clare Mackintosh είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, όχι μόνο για την πλοκή και την αγωνία που προκαλεί η ιστορία, αλλά και για τα σύγχρονα θέματα που αγγίζει.
Ας δούμε μαζί, τί γράφει το οπισθόφυλλο του βιβλίου κι ελάτε να ανατριχιάσουμε παρέα :

Κάνεις το ίδιο πράγμα κάθε μέρα.
Όταν η Ζόι Γουόκερ βλέπει τη φωτογραφία της στις προσωπικές αγγελίες μιας λονδρέζικης εφημερίδας, αποφασίζει να μάθει γιατί βρέθηκε εκεί.
Δεν υπάρχει εξήγηση : μόνο μια θολή εικόνα, ένα σάιτ κι ένα τηλέφωνο.
Ξέρεις ακριβώς που πας.
Αναφέρει το θέμα στην οικογένειά της, αλλά όλοι είναι πεπεισμένοι ότι πρόκειται απλώς για κάποια που της μοιάζει. Την επόμενη μέρα όμως στην ίδια αγγελία εμφανίζεται η φωτογραφία μιας άλλης γυναίκας και τη μεθεπόμενη μιας άλλης.
Το ίδιο κι εκείνος…
Να πρόκειται για λάθος; Για σύμπτωση; Ή μήπως κάποιος παρακολουθεί κάθε τους κίνηση.

Όσοι χρησιμοποιείτε τα ΜΜΜ και διαβάσετε το βιβλίο, θα ανατριχιάσετε ολίγον.
Είναι από τις φορές, που με εκπλήσσει (ίσως τρομάζει…), τί σκέφτεται το ανθρώπινο μυαλό.
Πόσο εύκολα η ρουτίνα, μπορεί να κρύβει τους δικούς της κινδύνους.
Απορροφημένοι στους συνηθισμένους ρυθμούς, κινούμαστε μηχανικά με τον ίδιο τρόπο, τις ίδιες ώρες, επιλέγουμε τις ίδιες θέσεις και κάνουμε τις ίδιες διαδρομές. Πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει αυτή η προβλεψιμότητα για ένα ή περισσότερα άρρωστα μυαλά.
Γράφει σε ένα σημείωμά της η συγγραφέας :
Το “Σε είδα” έχει να κάνει με την επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα, με το πώς όλοι μας είμαστε πλάσματα της συνήθειας.
Κάθε μέρα κάνουμε το ίδιο πράγμα, γιατί είναι στην ανθρώπινη φύση να επιζητά το οικείο.
Όσο περισσότερο κάνουμε κάτι, όσο περισσότερες φορές ακολουθούμε τον ίδιο δρόμο για τη δουλειά μας, τόσο λιγότερο το σκεφτόμαστε και έτσι αισθανόμαστε ασφαλέστεροι. Όμως η καθημερινή επανάληψη κρύβει κινδύνους. Γιατί αν ξέρεις εσύ τί κάνεις κάθε μέρα, είναι πολύ πιθανό να το γνωρίζει και κάποιος άλλος…[…] Όταν σχεδίασα το “Σε είδα” πέρασα πολλές ώρες στο Λονδίνο, καθισμένη κυρίως στους συρμούς, παρακολουθώντας ανθρώπους να πηγαινοέρχονται στη δουλειά τους.Τόσοι πολλοί άνθρωποι που συνεχίζουν τη ρουτίνα τους, μην έχοντας ιδέα ότι κάποιος τους παρακολουθεί… Το βρήκα ιδιαίτερα ανησυχητικό και κατάλαβα ότι ήταν η ιδανική σύλληψη και το τέλειο σκηνικό για μυθιστόρημα. 

Το “Σε είδα” είναι ένα θρίλερ, που δεν φαντάζει δύσκολο να συμβεί, ούτε μακρινό.
Η ιστορία σε καθηλώνει και να σε κάνει να μην θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου.
Το ίδιο είχα πάθει και με το 1ο βιβλίο της Mackintosh, το “Σ’αφησα”.

Το βιβλίο “Σε είδα”  κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση της Βάσιας Τζανακάρη και πολύ το ευχαριστήθηκα.

#booklover

(Υ.Γ. Για καλό και για κακό άλλαξα την καθημερινή μου θέση στο τρένο. :p )

Clare Mackintosh Βάσια Τζανακάρη βιβλίο Εκδόσεις Μεταίχμιο θρίλερ μυθιστόρημα Σ'άφησα Σε είδα