Το Spectre είναι μια ταινία Bond.

James Bond.

Ο γνωστός πράκτοραςm που πίνει το dry Martini του shaken not stirred, αποφασιστικά ανυπάκουος, βρίσκεται σε ένα κυνηγητό  (και διαλύει αυτοκίνητα – ελικόπτερα-αεροπλάνα) στην προσπάθειά του να ξεσκεπάσει μια μεγάλη οργάνωση στην οποία οφείλονται πολλά εγκλήματα και αδικίες και διαφθορές κλπ. Παράλληλα μπλέκεται με μια μοιραία γυναίκα (δεν μιλάμε για τη Monica Bellucci αλλά για τη Léa Seydoux –), η οποία θα παίξει τον δικό της καθοριστικό ρόλο.

Μάιστα!

Μία ταινία Bond.

James Bond.

007

Του γνωστού.

Σαφέστατα έχει πολύ καλούς ηθοποιούς, τις εντάσεις  και την πλοκή της ως υπόθεση, καταπληκτική σκηνοθεσία, υπέροχα τοπία, τη γνωστή χολιγουντιανή μουσική του 007, ΑΛΛΑ…

….εγώ δεν τρελλάθηκα. Δεν είχε την έκπληξη.

Την ανατροπή.

Σε ταινίες που ξέρεις ότι ο ήρωας με κάποιο τρόπο στο τέλος θα κερδίσει (ελάτε τώρα…μεταξύ μας; ) ψάχνεις να βρεις κάτι άλλο να σε κρατήσει στη διαδρομή.

Υποκειμενικά όλα όσα γράφω, αλλά όταν βλέπουμε ταινία στο σπίτι και ενώ η ιστορία είναι σε εξέλιξη, εγώ σηκώνομαι και παρακολουθώντας το τί γίνεται στην οθόνη, προγραμματίζω πλυντήριο, ετοιμάζω φαγητό, μαζεύω τα πράγματα τριγύρω κι άλλα τέτοια, μάλλον δεν με “κρατάει”.

Αλήθεια, δεν ξέρω.

Και δεν είναι ότι δεν μου άρεσαν οι προηγούμενες ταινίες της σειράς.

Ομολογώ ότι η εικόνα του  Daniel Craig δεν με πείθει για 007.

Όχι ότι ο άνθρωπος δεν είναι καλός ηθοποιός ή δεν είναι καλός στο ρόλο που υποδύεται (μην παρεξηγηθεί κιόλας).

Εμένα δεν μ’αρέσει για James Bond. Μπορεί και να τον ήθελα μελαχρινό τον ήρωα. Δεν ξέρω.

Και πώς να νιώσω ενθουσιασμό, όταν την προηγούμενη μέρα είχαμε δει το The Martian (Η διάσωση) με τον Matt Damon και οι προσδοκίες για μια ταινία αντίστοιχης δυναμικής ήταν στα ύψη.

Ταινία διάρκειας 144 λεπτών κι εγώ δεν κουνήθηκα από τη θέση μου. Μην και χάσω σκηνή.

Ναι, σίγουρα μου αρέσουν τα διαστημικοαστροπλανητικά έργα και μόλις δω αστροναύτη σε ταινία σταματώ για διαπίστωση, αλλά δεν ενθουσιάζομαι με όλα (όπως για παράδειγμα με το Interstellar , που δεν).

Το The Martian  (Η διάσωση) είναι καταπληκτικό.

Σε υπόθεση, σε σκηνοθεσία, σε υποκριτική (με έναν καταπληκτικό Matt Damon), σε πλοκή, σε soundtrack (αν σας αρέσει η Disco θα σας αρέσει περισσότερο), με έξυπνο χιουμορ, αλλά και με μήνυμα ζωής

Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά μετά τις πρόσφατες  αληθινές ανακαλύψεις για τον πλανήτη Άρη, σε κάνει να σκέφτεσαι ότι δεν είναι τόσο απίθανο να συμβεί.

Ο αστροναύτης Mark Watney είναι βοτανολόγος, μέλος μιας αποστολής ερευνών στον πλανήτη Άρη.

Η ομάδα ερευνών αναγκάζεται να αποχωρήσει εσπευσμένα από τον πλανήτη, για να σωθεί την ώρα που ξεσπά μια καταιγίδα.

Σε εκείνο το σημείο ο Watney παθαίνει ένα ατύχημα και το πλήρωμα της αποστολής που δυσκολεύεται να τον εντοπίσει, αποφασίζει να αποχωρήσει χωρίς να τον πάρει μαζί, γιατί θεωρούν ότι είναι νεκρός.

Αλλά δεν είναι.

Όταν εκείνος συνέρχεται, συνειδητοποιεί, ότι έχει μείνει μόνος του σε έναν ολόκληρο πλανήτη.

Δύο επιλογές έχει.

Ή να παραιτηθεί ή να πεισμώσει, ότι θα επιβιώσει και με κάποιο τρόπο θα σωθεί.

Και επιλέγει το δεύτερο.

Κι από αυτό το σημείο τον αγαπώ, τον λατρεύω, τον ερωτεύομαι, θέλω να είναι φίλος μου, θέλω να πανηγυρίσω μαζί του, για όλη αυτή τη δύναμη που βγάζει σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση με όλες τις συνθήκες να φωνάζουν “Αδύνατον” και με εκείνον να μην το δέχεται και να μάχεται.

Δεν θέλω να σας πω πολλά, γιατί νομίζω ότι πραγματικά αξίζει να την δείτε.

Όσο κι αν πρόκειται για επιστημονική φαντασία, μιλάει για την εσωτερική δύναμη του ανθρώπου, που μπροστά στο ακατόρθωτο δεν χάνει την ελπίδα του και συνεχίζει.

Κι όταν η ατυχία τον χτυπάει και τον ρίχνει κάτω, ξανασηκώνεται και παλεύει και προσπαθεί, όσο κρατούν τα χέρια του.

Με τη δύναμη του μυαλού και της ψυχής του.

Με έναν καταπληκτικό Matt Damon σε μία ταινία, που με ενθουσίασε.

Είναι σίγουρο ότι ταυτίστηκα με την ψυχολογία του ήρωα λόγω της γενικότερης κατάστασης που ζούμε στη χώρα μας, που είναι λίγο ένας αλλούτερος “αφιλόξενος πλανήτης”.

Οο Ridley Scott  με μεγάλη επιτυχία δίνει στο θεατή αυτό που έχει ανάγκη να δει κι αυτό που έχει ανάγκη να νιώσει. Έμπνευση και δύναμη.

Δεν ξέρω, αν το καταλάβατε, αλλά…ναι!

Την απόλαυσα.

#moviesILove

 

 

007 Daniel Craig James Bond Matt Damon Monica Belluci Ridley Scott Spectre The Martian επιστημονική φαντασία Η διάσωση ταινία