Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να σε τρομάξω. Ούτε να το μάθεις από εμένα, αλλά κάποιος έπρεπε να στο πει.
Ναι. Οι διακοπές είναι μία διακοπή από τις καθημερινές εργασιακές, εκπαιδευτικές κλπ υποχρεώσεις.
Όλες αυτές οι υποχρεώσεις κόβονται για ένα διάστημα και μετά συνεχίζουν. Δεν είναι για πάντα, δηλαδή.
Είναι για ένα διάστημα που έχει αρχή και τέλος. Όταν τελειώσει αυτό το διάστημα, ξαναρχίζει αυτό που διεκόπη.
Απλά είναι που είμαστε πληθωρικός λαός και αυτό το καθιερώσαμε γενναιόδωρα στον πληθυντικό και το λέμε “Διακοπές”.
Θα με πεις ξινή , αλλά δεν πειράζει.
Είναι υπέροχο το γεγονός ότι η περίοδος των διακοπών είναι μια εποχή που φαντάζει η ιδανική ζωή. Είμαστε χαλαροί, ξεκουραζόμαστε, δεν ακολουθούμε κανόνες και το μόνο ζητούμενο είναι να περάσουμε όμορφα και να έρθουμε κοντά με άλλους ανθρώπους. Οι μόνοι λογαριασμοί που έχουμε στο νου μας είναι αυτοί που πληρώνουμε για τον καφέ, το ποτό, το σουβλάκι, τη βάφλα με παγωτό και σάλτσα πραλίνας και τριμμένο μπισκότο-κυρ Στέφανε, βγαίνουμε βόλτες, μας βλέπουμε πιο όμορφους με πιο ήρεμο πρόσωπο κι άλλα τέτοια ωραία.
Νομίζω όμως, ότι όλα αυτά φαίνονται υπέροχα, γιατί κατά βάθος (πολύ βάθος για σένα που κουνάς ήδη το κεφάλι σου αρνητικά-σε είδα) είναι για λίγο. Δεν είναι για πάντα.
Οτιδήποτε όμορφο έχει ημερομηνία λήξεως. Καμιά φορά φαντάζει τόσο όμορφο, ακριβώς γι’αυτό.
Είναι λογικό, λοιπόν, όταν τελειώνουν αυτές οι μέρες ραστώνης και χαλάρωσης, να “χαλιέσαι” γιατί θα πρέπει να βάλεις πάλι το ξυπνητήρι και να σηκωθείς πρωί, θα φορέσεις το στενάχωρο κοστούμι ή τα άβολα τακούνια ή και τα δύο, θα μπλέξεις στην κίνηση, θα κλειστείς σε 4 τοίχους χωρίς φυσικό φως, θα βρεθείς μπροστά σε ένα σωρό υποχρεώσεις που θα σε κρατήσουν μέχρι αργά μπροστά από τον υπολογιστή σου, θα φας ένα σάντουιτς στα πρόχειρα και θα πιεις 8,5 καφέδες ξεροσφύρι, μέχρι να γυρίσεις στο σπίτι κατάκοπος, να βρεις στο κουτί ταχυδρομείου όλους τους λογαριασμούς και να συνεχίσεις την πίεση.
Είδες; Ξέρω πώς σκέφτεσαι, γιατί …oh, wait! Κάπως έτσι, ίσως όχι ακριβώς έτσι, αλλά περίπου έτσι είναι και η δική μου ζωή.
Δεν ξέρω εάν είναι η κατασκευή μου, ο τρόπος που σκέφτομαι, οι δικές μου άμυνες, το ζώδιο και το πού είναι η Αφροδίτη μου, αλλά πάντα όταν επιστρέφω από διακοπές νιώθω καλά. Όμορφα.
Ακόμη κι όταν επέστρεφα από τις πιο όμορφες διακοπές της μέχρι τώρα ζωής μου, δεν ξυπνούσα με κατάθλιψη και γκρίνια την επόμενη ημέρα.
Αντιθέτως οι αναμνήσεις με έκαναν να χαμογελώ και να είμαι ήρεμη. Ένιωθα πλούσια. Αυτό.
Αρκετές φορές χαιρόμουν που θα ξυπνήσω την επόμενη ημέρα από το τέλος των διακοπών και μιλούσα με τους φίλους μου για να πούμε τα νέα, είτε θα ξαναθυμόμασταν μαζί τις μέρες των διακοπών (εάν τύχαινε και τις είχαμε περάσει μαζί).
Μπορεί όλα αυτά να σου ακούγονται περίεργα. Το πιο πιθανό είναι να συμβαίνει αυτό, γιατί είσαι πρώτη μέρα στο γραφείο και ξύπνησες με μουρτζούφλα και γκρίνια.
Δεν θα το κρίνω αυτό, ούτε θα κουνήσω το δάχτυλο.
Δεν έχω δικαίωμα στο πώς νιώθει ο κάθε άνθρωπος.
Κοίτα, τί θα κάνουμε.
Θα δεχτώ την γκρίνια μέχρι να προσαρμοστείς, την απογοήτευσή για την καθημερινότητα που τη βρήκες ίδια(αυτό που νομίζεις, ότι όλα θα αλλάξουν τις 10 μέρες που είσαι σε διακοπές, δεν μπορώ να το καταλάβω), δεν θα πω κουβέντα για όλα τα απαισιόδοξα που θα μου πεις στο τηλέφωνο, αλλά κι εσύ θα ακούσεις, τί σκέφτομαι εγώ.
Δίκαια πράγματα.
Όλα στηρίζονται στη φιλοσοφία της ζωής μου.
Αυτή, που λες, είναι ότι θέλω να είμαι ευτυχισμένη κάθε μέρα.
Τα Σαββατοκύριακα, οι αργίες και οι διακοπές, οι εκλογές :p είναι πιο λίγες μέρες συγκριτικά με το υπόλοιπο διάστημα της καθημερινότητας που έχει υποχρεώσεις κι άλλα.
Όταν τα έβαλα κάτω, είδα ότι δεν με συμφέρει, οπότε αποφάσισα να βρίσκω τρόπους να νιώθω όμορφα κάθε μέρα. Όχι, δεν έχω ξεκινήσει τα ναρκωτικά. Δεν συμφέρουν, σε λέω.
Και βέβαια κι εγώ ανυπομονώ για τις μέρες που είναι αργίες και διακοπές, αλλά δεν είναι εκεί κύρια ανάσα. Εάν κρατιόμουν ένα χρόνο για να αναπνεύσω, θα έσκαγα.
Προσπαθώ να παίρνω οξυγόνο κάθε μέρα.
Ξέρω, πως συμφωνείς, αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα και η δουλειά έχει αλλάξει λόγω της γενικότερης κατάστασης κι εγώ θα πω, ότι καταλαβαίνω.
Γκρίνιαξε μια μέρα. Άντε δύο.
Μετά προσπάθησε να δεις τα πράγματα αλλιώς.
Γιατί θα αρχίσω να γκρινιάζω, που γκρινιάζεις και δεν προσπαθείς και trust me, δεν το θέλεις.
Ξηγημένα πράγματα.
Καλό Φθινόπωρο, βρε! (Ε, το χρειαζόσουν! :p)
#comments
επιστροφή από διακοπές επιστροφή στην πόλη τέλος διακοπών τέλος καλοκαιριού
Οι “Διακοπές” είναι “Διακοπή”
Written by ChichiMdou, Posted in Comments, ThinkFree
Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να σε τρομάξω. Ούτε να το μάθεις από εμένα, αλλά κάποιος έπρεπε να στο πει.
Ναι. Οι διακοπές είναι μία διακοπή από τις καθημερινές εργασιακές, εκπαιδευτικές κλπ υποχρεώσεις.
Όλες αυτές οι υποχρεώσεις κόβονται για ένα διάστημα και μετά συνεχίζουν. Δεν είναι για πάντα, δηλαδή.
Είναι για ένα διάστημα που έχει αρχή και τέλος. Όταν τελειώσει αυτό το διάστημα, ξαναρχίζει αυτό που διεκόπη.
Απλά είναι που είμαστε πληθωρικός λαός και αυτό το καθιερώσαμε γενναιόδωρα στον πληθυντικό και το λέμε “Διακοπές”.
Θα με πεις ξινή , αλλά δεν πειράζει.
Είναι υπέροχο το γεγονός ότι η περίοδος των διακοπών είναι μια εποχή που φαντάζει η ιδανική ζωή. Είμαστε χαλαροί, ξεκουραζόμαστε, δεν ακολουθούμε κανόνες και το μόνο ζητούμενο είναι να περάσουμε όμορφα και να έρθουμε κοντά με άλλους ανθρώπους. Οι μόνοι λογαριασμοί που έχουμε στο νου μας είναι αυτοί που πληρώνουμε για τον καφέ, το ποτό, το σουβλάκι, τη βάφλα με παγωτό και σάλτσα πραλίνας και τριμμένο μπισκότο-κυρ Στέφανε, βγαίνουμε βόλτες, μας βλέπουμε πιο όμορφους με πιο ήρεμο πρόσωπο κι άλλα τέτοια ωραία.
Νομίζω όμως, ότι όλα αυτά φαίνονται υπέροχα, γιατί κατά βάθος (πολύ βάθος για σένα που κουνάς ήδη το κεφάλι σου αρνητικά-σε είδα) είναι για λίγο. Δεν είναι για πάντα.
Οτιδήποτε όμορφο έχει ημερομηνία λήξεως. Καμιά φορά φαντάζει τόσο όμορφο, ακριβώς γι’αυτό.
Είναι λογικό, λοιπόν, όταν τελειώνουν αυτές οι μέρες ραστώνης και χαλάρωσης, να “χαλιέσαι” γιατί θα πρέπει να βάλεις πάλι το ξυπνητήρι και να σηκωθείς πρωί, θα φορέσεις το στενάχωρο κοστούμι ή τα άβολα τακούνια ή και τα δύο, θα μπλέξεις στην κίνηση, θα κλειστείς σε 4 τοίχους χωρίς φυσικό φως, θα βρεθείς μπροστά σε ένα σωρό υποχρεώσεις που θα σε κρατήσουν μέχρι αργά μπροστά από τον υπολογιστή σου, θα φας ένα σάντουιτς στα πρόχειρα και θα πιεις 8,5 καφέδες ξεροσφύρι, μέχρι να γυρίσεις στο σπίτι κατάκοπος, να βρεις στο κουτί ταχυδρομείου όλους τους λογαριασμούς και να συνεχίσεις την πίεση.
Είδες; Ξέρω πώς σκέφτεσαι, γιατί …oh, wait! Κάπως έτσι, ίσως όχι ακριβώς έτσι, αλλά περίπου έτσι είναι και η δική μου ζωή.
Δεν ξέρω εάν είναι η κατασκευή μου, ο τρόπος που σκέφτομαι, οι δικές μου άμυνες, το ζώδιο και το πού είναι η Αφροδίτη μου, αλλά πάντα όταν επιστρέφω από διακοπές νιώθω καλά. Όμορφα.
Ακόμη κι όταν επέστρεφα από τις πιο όμορφες διακοπές της μέχρι τώρα ζωής μου, δεν ξυπνούσα με κατάθλιψη και γκρίνια την επόμενη ημέρα.
Αντιθέτως οι αναμνήσεις με έκαναν να χαμογελώ και να είμαι ήρεμη. Ένιωθα πλούσια. Αυτό.
Αρκετές φορές χαιρόμουν που θα ξυπνήσω την επόμενη ημέρα από το τέλος των διακοπών και μιλούσα με τους φίλους μου για να πούμε τα νέα, είτε θα ξαναθυμόμασταν μαζί τις μέρες των διακοπών (εάν τύχαινε και τις είχαμε περάσει μαζί).
Μπορεί όλα αυτά να σου ακούγονται περίεργα. Το πιο πιθανό είναι να συμβαίνει αυτό, γιατί είσαι πρώτη μέρα στο γραφείο και ξύπνησες με μουρτζούφλα και γκρίνια.
Δεν θα το κρίνω αυτό, ούτε θα κουνήσω το δάχτυλο.
Δεν έχω δικαίωμα στο πώς νιώθει ο κάθε άνθρωπος.
Κοίτα, τί θα κάνουμε.
Θα δεχτώ την γκρίνια μέχρι να προσαρμοστείς, την απογοήτευσή για την καθημερινότητα που τη βρήκες ίδια(αυτό που νομίζεις, ότι όλα θα αλλάξουν τις 10 μέρες που είσαι σε διακοπές, δεν μπορώ να το καταλάβω), δεν θα πω κουβέντα για όλα τα απαισιόδοξα που θα μου πεις στο τηλέφωνο, αλλά κι εσύ θα ακούσεις, τί σκέφτομαι εγώ.
Δίκαια πράγματα.
Όλα στηρίζονται στη φιλοσοφία της ζωής μου.
Αυτή, που λες, είναι ότι θέλω να είμαι ευτυχισμένη κάθε μέρα.
Τα Σαββατοκύριακα, οι αργίες και οι διακοπές, οι εκλογές :p είναι πιο λίγες μέρες συγκριτικά με το υπόλοιπο διάστημα της καθημερινότητας που έχει υποχρεώσεις κι άλλα.
Όταν τα έβαλα κάτω, είδα ότι δεν με συμφέρει, οπότε αποφάσισα να βρίσκω τρόπους να νιώθω όμορφα κάθε μέρα. Όχι, δεν έχω ξεκινήσει τα ναρκωτικά. Δεν συμφέρουν, σε λέω.
Και βέβαια κι εγώ ανυπομονώ για τις μέρες που είναι αργίες και διακοπές, αλλά δεν είναι εκεί κύρια ανάσα. Εάν κρατιόμουν ένα χρόνο για να αναπνεύσω, θα έσκαγα.
Προσπαθώ να παίρνω οξυγόνο κάθε μέρα.
Ξέρω, πως συμφωνείς, αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα και η δουλειά έχει αλλάξει λόγω της γενικότερης κατάστασης κι εγώ θα πω, ότι καταλαβαίνω.
Γκρίνιαξε μια μέρα. Άντε δύο.
Μετά προσπάθησε να δεις τα πράγματα αλλιώς.
Γιατί θα αρχίσω να γκρινιάζω, που γκρινιάζεις και δεν προσπαθείς και trust me, δεν το θέλεις.
Ξηγημένα πράγματα.
Καλό Φθινόπωρο, βρε! (Ε, το χρειαζόσουν! :p)
#comments
επιστροφή από διακοπές επιστροφή στην πόλη τέλος διακοπών τέλος καλοκαιριού