Είναι μόλις 1 ώρα και κάτι, που έχει τελειώσει η παράσταση Ο μπαμπάς με πρωταγωνιστή το Σταμάτη Φασουλή στο Θέατρο Δημήτρης Χορν.

Γυρίζω στο σπίτι και ακόμη ζω μέσα στο έργο του Florian Zeller, που διηγείται την ιστορία του γλυκού Αντρέ. Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή, γιατί θέλω τώρα να καταγράψω τις έντονες εντυπώσεις πριν τις ξεθωριάσει η επόμενη μέρα.

 

 

Ο Αντρέ είναι μπαμπάς της Άννας και έχει αρχίσει και χάνει μεγάλα κομμάτια της μνήμης του. Η κόρη του προσπαθεί να βρει κάποια νοσοκόμα για να τον φροντίζει, γιατί δεν μπορεί να μένει ολομόναχος, αλλά εκείνος δεν συνεργάζεται.

Ο λόγος είναι ότι δεν έχει  δεχτεί ότι έχει πρόβλημα.

Δεν δέχεται, ότι ξεχνάει.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην γίνεται συνεργάσιμος και να δυσκολεύει τη ζωή της κόρης του, η οποία αφιερώνεται εξ ολοκλήρου για καιρό στον πατέρα της.

Στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης παρακολουθούμε την ιστορία, όπως τη ζει και τη βλέπει ο ήρωας.

Με κενά στην ιστορία, μπερδεμένους χρόνους και χώρους, πρόσωπα οικεία που δεν αναγνωρίζει (ακόμη και την κόρη του), αδυναμία να θυμηθεί τα ονόματα απλών καθημερινών πραγμάτων (όπως ότι το ρόφημα που πίνει λέγεται “καφές”) και άλλα, που κάποιες στιγμές αναρωτιέσαι  εάν είναι αληθινά ή δημιουργήματα της δικής του φαντασίας.

Ο Σταμάτης Φασουλής είναι συγκλονιστικός στο ρόλο του Αντρέ. Γίνεται ο Αντρέ! Ο λόγος, η κίνηση, η έκφραση του…Όταν ο ηθοποιός σε κάνει να ξεχάσεις ποιος είναι στην πραγματικότητα και να γίνει στα μάτια σου ο ήρωας του έργου, μόνο επιτυχία μπορεί να είναι.

Ο Αντρέ είναι παιχνιδιάρης και νομίζω ότι επειδή ακριβώς δεν έχει δεχθεί ότι είναι άρρωστος, γίνεται δυναμικός και πεισματάρης σαν παιδί, με αποτέλεσμα κάποιες στιγμές να σου δημιουργεί ταυτόχρονα αντίθετα συναισθήματα.

Την ώρα που φαίνεται αστείο το στιγμιότυπο, που δεν αναγνωρίζει τον φίλο της κόρης του με τον οποίο συμβιώνουν στο ίδιο σπίτι,  την ίδια ώρα φαίνεται και τραγικό μέσα στην αλήθεια του.

Στο έργο συναντάμε χαρακτήρες με αντίθετες συμπεριφορές,  όπως η Άννα (που υποδύεται η εξαιρετική Μαρίνα Ασλάνογλου), η κόρη του Αντρέ, που με όλη την αγάπη της τον φροντίζει με μεγάλη υπομονή, όσο κι αν την πληγώνει, όσο κι αν της φέρεται σκληρά, αλλά και όπως ο Πιερ, ο φίλος της Άννας, που δεν αντέχει την κούραση και τη δυσκολία της κατάστασης και γίνεται σκληρός, άδικος και πονάει.

Δεν γέλασα με το έργο. Όπως δεν είχα γελάσει, όταν διάβαζα τη Χάρτινη Μνήμη, που ασχολείται με το ίδιο θέμα (ένα υπέροχο βιβλίο – να το διαβάσετε). Συγκινήθηκα πολύ!

Όπως με το βιβλίο, έτσι και με την παράσταση σε όλες τις σκηνές είχα στα μάτια μου την εικόνα ανθρώπων που αγαπώ και φροντίζουν τους  πολύ κοντινούς δικούς τους ανθρωπους που αγαπούν και πάσχουν από απώλεια μνήμης.

Ξέρω τον δικό τους πόνο, τη δική τους απώλεια (γιατί ουσιαστικά χάνουν τον άνθρωπό τους από την ώρα που εμφανίζεται η ασθένεια, αφού ποτέ πια δεν είναι ίδιος), αλλά και την κούραση που περνούν-σωματική και ψυχολογική.
Η ζωή με έναν άνθρωπο με απώλεια μνήμης νιώθω ότι είναι τόσο δύσκολη, όσο η ζωή με τη φροντίδα ενός απαιτητικού και ατίθασου μωρού. Το μωρό δεν δυσκολεύει τη ζωή από πείσμα ή από κακία, αλλά γιατί δεν ξέρει πράγματα, γιατί αγνοεί καταστάσεις και γι’αυτό φέρεται όπως φέρεται, με άγνοια κινδύνου, από τον οποίο καλείσαι να το προφυλάξεις.

Το ίδιο συμβαίνει και με έναν άνθρωπο με αυτή την ασθένεια.

Σκεφτείτε μόνο ότι στην πραγματικότητα η πορεία στις δύο περίπτώσεις στην είναι αντίστροφες.

Ένα μωρό ωριμάζει και μαθαίνει να φροντίζει τον εαυτό του.

Ένας μεγάλος που πάσχει από απώλεια μνήμης  μπορεί και να αρχίσει την επιστροφή σε εκείνη την πρώτη βρεφική ηλικία.

“Ο μπαμπάς” είναι μια εκπληκτική παράσταση με φοβερές συγκινήσεις και προβληματισμούς.

Δεν είμαι κριτικός θεάτρου για να μιλήσω για τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά, την ενδυματολογία και όλα τα “τεχνικά” του θέματος, αλλά 2 ώρες έζησα μέσα στο διαμέρισμα με τους ήρωες του έργου κι αυτό σημαίνει κάτι.

Μια καταπληκτική δουλειά του Σταμάτη Φασουλή στο Θέατρο Δημήτρης Χορν . Μαζί του είναι οι  Μαρίνα Ασλάνογλου,  Κωνσταντίνος Κάππας, Κίμων Κουρής, Ελευθερία Μπενοβία και Ματίνα Νικολάου.

Αξίζει να τη δείτε!

#checkIn

 

 

Florian Zeller Άνοια απώλεια μνήμης θεατρική παράσταση θέατρο Θέατρο Δημήτρης Χορν Κίμων Κουρής Κωνσταντίνος Κάππας Μαρίνα Ασλάνογλου Ο μπαμπάς Σταμάτης Φασουλής