StatusUPdate.gr

What's on my mind (?)

Κυριακή

22

Οκτώβριος 2017

2

COMMENTS

“Αλκυονίδες μέρες” – Ευτυχία Γιαννάκη

Written by , Posted in Books, Timeline

Πριν ένα χρόνο γνώρισα την Ευτυχία Γιαννάκη διαβάζοντας το αστυνομικό μυθιστόρημα της το “Στο πίσω κάθισμα”  , το οποίο μου είχε αρέσει πολύ.

Η κυκλοφορία του νέου βιβλίου της, “Αλκυονίδες ημέρες”, δεν με άφησε αδιάφορη.

Οι Αλκυονίδες μέρες αποτελούν το δεύτερο μέρος της Τριλογίας της Αθήνας, με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Χάρη Κόκκινο, που μου είχε φανεί πολύ συμπαθής από το προηγούμενο βιβλίο.

Χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα σύστηνα να διαβάσετε και το “Στο πίσω κάθισμα”, το 2ο βιβλίο της τριλογίας διαβάζετε εύκολα αυτόνομα.
Στην πορεία της ιστορίας φωτίζονται πτυχές των ηρώων σε πολύ σύντομα φλας μπακ με έξυπνο τρόπο δοσμένα και σε καμία περίπτωση δεν δυσκολεύεσαι να παρακολουθήσεις την εξέλιξη.
Σαφεστατότατα όταν ακολουθείς τα “βήματα” μιας τριλογίας, όλα παίρνουν την κανονική τους διάσταση και δεν μένει η παραμικρή χαραμάδα κενού.

Μία σύντομη περίληψη από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Μια νεαρή κοπέλα από την Γκάνα βρίσκεται δολοφονημένη μέσα σε μια λίμνη αίματος στο μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Αθήνας. Ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος και η ομάδα του θα κληθούν να εξιχνιάσουν μια υπόθεση που τυλίγεται σαν κουβάρι γύρω τους, ενώ ο χρόνος μετράει αντίστροφα.
Η δίνη στην οποία θα βρεθεί ο αστυνόμος, το παρελθόν του αλλά και η σχέση με τον προφυλακισμένο γιο του θα τον αναγκάσουν να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί προκειμένου να ρίξει φως στην υπόθεση και τελικά στον ίδιο τον εαυτό του.
Σε μια κοινωνία που αδυνατεί να προστατεύσει τον αδύναμο κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί αθώος.

Οφείλω να πω, ότι το “Αλκυονίδες μέρες” με “γράπωσε” κανονικά από τις πρώτες σελίδες.
Το δέσιμο στην πλοκή του είναι εξαιρετικό.
Κρατά το ενδιαφέρον σε κάθε σελίδα του με τέτοιο τρόπο, που δεν με άφηνε να το αφήσω. Δεν ήθελα να καθυστερήσω τη συνέχεια.

Το σασπένς κορυφώνεται σταδιακά και η ιστορία δεν κάνει “κοιλιά” σε κανένα  σημείο.

Κάποια στοιχεία με μαγνήτισαν ακόμη περισσότερο.
Ακολουθώντας  την Ευτυχία Γιαννάκη  στα social media εδώ και ένα χρόνο, βλέπω την παρατηρητική της ματιά πάνω σε όλα τα σημεία της πόλης και όχι μόνο.
Βλέπει τα χρώματα, τις λεπτομέρειες, την ψυχή αλλά και τα άψυχα, τις σκιές αλλά και τις φωτεινές γωνιές και πολλά άλλα, που τα βλέπω να γίνονται λόγια και να αποτυπώνονται υπέροχα στη γραφή της.
Η παρατηρητική της ματιά μεταφέρει εικόνες γνώριμες από την καθημερινότητα στην πόλη.

Είναι από εκείνα τα βιβλία που τα έχεις παντού μαζί σου, μήπως και βρεις ευκαιρία να διαβάσεις μερικές σελίδες.

Δεν έχω διαβάσει πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα και από ό,τι θυμάμαι τα περισσότερα από αυτά είναι ξένης λογοτεχνίας.
Ομολογώ ότι η γραφή της Γιαννάκη  με κέρδισε λίγο περισσότερο σε αυτή την κατηγορία (και ιδιαίτερα στο “Αλκυονίδες μέρες”).
Κατάφερε να με μεταφέρει άμεσα ακριβώς μέσα στις σκηνές της ιστορίας και να με κάνει να νιώσω οικεία στο χώρο παρακολουθώντας ουσιαστικά μια ιστορία στην πόλη που ζω.

Η συγγραφέας δεν μένει στην εξιστόριση των γεγονότων, αλλά σταδιακά δείχνει το υπόβραθρο των ηρώων, δίνοντας έμφαση στο πού μπορεί να οδηγήσουν το ανθρώπινο το μυαλό τραύματα που δεν αντιμετωπίζονται στην ώρα τους και έτσι ψυχορραγούν σιγά-σιγά.

Η αριθμητική ακρίβεια του παραλόγου, ο τέλειος προγραμματισμός μιας άρρωστης ψυχής, ενός μυαλού εγκλωβισμένου σε μια δίνη ίδια με τον ιστό της αράχνης.

Είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, το οποίο πέρα από την απλή διήγηση μιας ιστορίας εγκλήματος , θίγει πολλά σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα μέσα από ρεαλιστικές καταστάσεις, που κάποιοι από εμάς  έχουμε ακούσει ή ζήσει.

Η χαρτογράφηση μιας πλευράς της κοινωνίας και ένας αστυνόμος ταγμένος στο μοναδικό, που ξέρει να κάνει πιο καλά. Ή έτσι θέλει να πιστεύει, τουλάχιστον.
Ένας αστυνόμος που όσο δυνατός και σίγουρος φαίνεται στο επαγγελματικό του καθήκον, άλλο τόσο ασταθής, ευάλωτος και ανασφαλής είναι στην προσωπική του ζώη και ιδιαίτερα στην ιδιότητά του ως πατέρας. Ένας άνθρωπος, που σου δίνει την εντύπωση ότι έχει ξεχάσει (ή μήπως θέλει να ξεχάσει; ) ότι είναι πατέρας.

Οι Αλκυονίδες μέρες είναι αυτές που ζεσταίνουν την κρύα και πιο σκοτεινή εποχή του χρόνου, δίνοντας ενέσεις ελπίδας σε αισιοδοξίας σε όλους.
Οι Αλκυονίδες μέρες θυμίζουν μέσα στο σκοτάδι, ότι πρέπει να προστατέψουμε τα παιδιά.

Δεν έχει να κάνει με το εάν σου αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία.
Το “Αλκυονίδες μέρες” είναι ένα απολαυστικό βιβλίο.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος   και μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου εδώ : Αλκυονίδες μέρες

#booklover